Dag 15
Door: Arie
Blijf op de hoogte en volg Erik en Arie
25 Oktober 2015 | Nederland, Amsterdam
Erik zei: "Als ik je niet wakker had gemaakt lag je nu nog te slapen". Het bedje in Toronto (of beter gezegd Mississauga) sliep echt heerlijk! :-D
We checkten om 12.00 uur uit en onze koffers werden opgeslagen achter de receptie. We moesten wachten tot onze tweede vlucht vertrok, dus we besloten om lekker te gaan zwemmen bij het zwembad van het hotel. Dat werd een privézwembad, want er was verder helemaal niemand.
Voor de laatste keer ook "Geskyped" met Quinty en oma <3
Ongeveer van 12.15 uur tot 15.30 uur hebben we in het water gedobberd. Daarna hebben we in de lobby gezeten. Daar waren stopcontacten, dus ik heb achter de laptop gezeten om foto's en video's van deze vakantie te sorteren en dergelijke. Erik zat de Formule 1 race in Auston te kijken. De tijd ging in ieder geval erg snel.
Om 19.15 uur vertrok onze shuttle weer naar het vliegveld. De rij voor het inchecken (van koffers) was ontzettend lang. Dus we gingen wéér in de rij staan. En na deze rij konden we in de rij staan voor de (tassen)controle. Gelukkig hoefde schoenen nu niet uit, want dat vinden we echt heel irritant. Om 21.15 uur begon het boarden van vlucht AC 824 en dat verliep heel vlot. We zaten nu wel aan de raamzijde, maar konden niet echt veel zien omdat het donker was :-P
Vlak na het opstijgen kregen we een maaltijd. We konden kiezen uit kip of pasta en het was erg smakelijk. Als dessert hadden we een brownie. Op de laptop heb ik nog even wat gewerkt, maar opeens werd ik heel moe. Net op dat moment gingen de lichtjes uit in het vliegtuig en was het tijd om te slapen. Kussentje, dekentje, tegen Erik aan en slapen maar.
Op zich hebben we wel wat geslapen, maar we wisten op een gegeven moment uit ellende niet meer hoe we moesten zitten. Toen Erik het luikje van het raam open deed zagen we dat het licht was en dat het nog maar een uur duurde voordat we zouden aankomen in Amsterdam. Als ontbijt kregen we een plak bananenbrood. Ook al weer zo lekker!
Na de landing liepen we naar bagageband 15, maar achter het raam zag ik opeens de moeder van Erik, mijn moeder én Quinty. Ik ben er snel heen gelopen en moest huilen. Quinty was zo blij en via gebarentaal en kusjes op het raam konden we elkaar toch gedag zeggen. Het duurde een eeuwigheid voordat de koffers tevoorschijn kwamen, maar toen dat eindelijk gebeurde konden we ze eindelijk gedag zeggen. <3
Met de auto gingen we naar huis waar we hartelijk begroet werden door drie lieve hondjes die ook erg blij waren dat we er weer waren. We gaven onze moeders de souvenirs uit Amerika. En toen... Toen was het echt afgelopen. :-( Tuurlijk is het weer fijn om thuis te zijn bij mensen/dieren die ons lief zijn. Maar USA verlaten viel ons erg zwaar. Ik had dat al eens meegemaakt, nu is Erik ook besmet geraakt ha ha.
We checkten om 12.00 uur uit en onze koffers werden opgeslagen achter de receptie. We moesten wachten tot onze tweede vlucht vertrok, dus we besloten om lekker te gaan zwemmen bij het zwembad van het hotel. Dat werd een privézwembad, want er was verder helemaal niemand.
Voor de laatste keer ook "Geskyped" met Quinty en oma <3
Ongeveer van 12.15 uur tot 15.30 uur hebben we in het water gedobberd. Daarna hebben we in de lobby gezeten. Daar waren stopcontacten, dus ik heb achter de laptop gezeten om foto's en video's van deze vakantie te sorteren en dergelijke. Erik zat de Formule 1 race in Auston te kijken. De tijd ging in ieder geval erg snel.
Om 19.15 uur vertrok onze shuttle weer naar het vliegveld. De rij voor het inchecken (van koffers) was ontzettend lang. Dus we gingen wéér in de rij staan. En na deze rij konden we in de rij staan voor de (tassen)controle. Gelukkig hoefde schoenen nu niet uit, want dat vinden we echt heel irritant. Om 21.15 uur begon het boarden van vlucht AC 824 en dat verliep heel vlot. We zaten nu wel aan de raamzijde, maar konden niet echt veel zien omdat het donker was :-P
Vlak na het opstijgen kregen we een maaltijd. We konden kiezen uit kip of pasta en het was erg smakelijk. Als dessert hadden we een brownie. Op de laptop heb ik nog even wat gewerkt, maar opeens werd ik heel moe. Net op dat moment gingen de lichtjes uit in het vliegtuig en was het tijd om te slapen. Kussentje, dekentje, tegen Erik aan en slapen maar.
Op zich hebben we wel wat geslapen, maar we wisten op een gegeven moment uit ellende niet meer hoe we moesten zitten. Toen Erik het luikje van het raam open deed zagen we dat het licht was en dat het nog maar een uur duurde voordat we zouden aankomen in Amsterdam. Als ontbijt kregen we een plak bananenbrood. Ook al weer zo lekker!
Na de landing liepen we naar bagageband 15, maar achter het raam zag ik opeens de moeder van Erik, mijn moeder én Quinty. Ik ben er snel heen gelopen en moest huilen. Quinty was zo blij en via gebarentaal en kusjes op het raam konden we elkaar toch gedag zeggen. Het duurde een eeuwigheid voordat de koffers tevoorschijn kwamen, maar toen dat eindelijk gebeurde konden we ze eindelijk gedag zeggen. <3
Met de auto gingen we naar huis waar we hartelijk begroet werden door drie lieve hondjes die ook erg blij waren dat we er weer waren. We gaven onze moeders de souvenirs uit Amerika. En toen... Toen was het echt afgelopen. :-( Tuurlijk is het weer fijn om thuis te zijn bij mensen/dieren die ons lief zijn. Maar USA verlaten viel ons erg zwaar. Ik had dat al eens meegemaakt, nu is Erik ook besmet geraakt ha ha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
