Dag 1

De wekker ging vroeg, maar zoals gewoonlijk kon ik niet meteen uit bed komen. Of ik nou iets leuks ga doen of niet, vroeg opstaan in niet mijn hobby. Uiteindelijk gingen we om 6.45 uur uit bed en gelukkig hadden we alles al klaar gelegd waardoor het lekker snel verliep. De laatste dingetjes werden ingepakt en daarna kwam het afscheid. Quinty snapte uiteraard niet waarom mamma een beetje moest huilen. Ook van Bo namen we afscheid, maar die ging daarna weer lekker slapen. We gaven mamma een knuffel en liepen naar de lift. Quinty zwaaide ons uit en de deur ging dicht. Buiten was het fris, maar het leek erop dat het wel weer een mooie oktoberdag ging worden zoals we die al een paar dagen hadden gehad. Met bus 33 gingen we naar Centraal Station waar we onder het genot van live pianomuziek twee kaartjes naar Schiphol kochten. Met de trein richting Hoofddorp gingen we naar het vliegveld. Op Schiphol checkten we onze koffers in en kregen we onze boarding passes ook op papier als extraatje. Daarop konden we aflezen dat we bij gate G7 moesten zijn. Op de borden hadden we al gezien dat de vlucht ongeveer 30 minuutjes vertraging had. Achter de douane hebben we een ontbijtje genuttigd en kochten we dobbelsteentjes om Yathzee te spelen voor het geval de verveling zou toeslaan in het vliegtuig.

Maar toen we op onze stoelen zaten (39A en 39B) kwamen we er achter dat daar geen sprake van zou zijn. In elke stoelt zat een beeldscherm en we konden kiezen uit tal van entertainment. Zelf begon ik met de film Ferris Bueller’s Day Off. Ondanks dat ik deze film zelf thuis heb was het toch wel heel leuk om deze een keer op grote hoogte te kijken. Tijdens de eerste film werden we voorzien van een driegangenmenu. Niet slecht! De tweede film die ik ging kijken was Disney’s Inside Out, wat erg leuk was, want het speelde zich af in San Francisco. Tijdens deze film begon de turbulentie een klein beetje, waar ik niet zo’n fan van ben. Ik zag Erik naar mij kijken en ik probeerde zo cool mogelijk over te komen ha ha. Gelukkig was het maar een paar minuten, wat dus echt niets voorstelt op een vlucht van bijna 10 uur. Op ons kleine TV’tje konden ook spelletjes gespeeld worden, Free Cell was erg leuk. Ook kon je op je scherm kiezen voor “Flight Map”. Hierop was te zien hoeveeel miles we nog moesten vliegen, hoe lang dat nog ging duren enz. Op het moment van dit schrijven zag ik dat we 539 miles p/h gingen op 36000 ft. Buiten was het -45⁰F. We vlogen boven zee, maar het vaste land kwam wel in zicht. Dit konden we zien op een soort landkaart die te vergelijken is met Flight Aware. Nog 5.30 uur te gaan.. Nou, dan nog maar een filmpje kijken. Ocean’s Eleven leek me wel een goed idee, om vast in de stemming te komen voor Las Vegas. Veel heb ik niet gezien, want ik was in slaap gevallen. Bijna alle raampjes waren dicht, dus het was gezellig donker in het vliegtuig. Toen ik wakker werd waren we nog 3.13 uur verwijderd van Houston. Wat een teleurstelling. Dit is wat ik zo haat aan lange vluchten, maar goed... Je wil wat van de wereld zien, dus niet zeuren!  Een uur voor het landen kregen we van United nog een broodje met kaas, kip en gedroogde tomaat. Yummie. Houston kwam in zicht en we kregen te horen dat het 31⁰C was. De jassen konden opgeborgen worden!

Op het vliegveld van Houston hebben we vooral één ding gedaan en dat is wachten in een rij. De eerste en langste rij was bij de US Border. Daar hebben we 1 uur en een kwartier in de rij gestaan. Toen we aan de beurt waren ging het super snel. Vingerafdrukken, foto’s, stempel in het paspoort en klaar! Vervolgens gingen we onze koffers halen. Die kwamen toevallig meteen voorbij rollen. Na ongeveer 50 meter lopen werden ze al weer ingenomen voor de tweede vlucht. Op naar rij 2: controle van de handbagage. Weer alle spullen in bakken én nu ook schoenen uit (terwijl we door zo’n modern apparaat gingen). Gelukkig ging dit ook vrij vlot en konden we naar gate E1. We hadden erg veel dorst en kochten wat te drinken bij Auntie Annie’s. We moesten nog ongeveer 45 miuten wachten tot het boarden ging beginnen . Derde en laatste rij, maar ook dit ging lekker snel. Voor we het wisten zaten we al weer in de lucht. Op weg naar de The Silver State: Nevada!

Aangezien het voor ons gevoel al midden in de nacht was waren we echt heel erg moe. We hebben in het vliegtuig geslapen, voor zover dat ging. Toen we wakker werden was het buiten donker geworden en dat was erg mooi. Het was op land overal donker met hier en daar een klein stadje. Toen we in de verte héél veel lichtjes zagen van een grote stad wisten we dat we bijna in Las Vegas waren. Het landen was echt prachtig. Toen het vliegtuig aan het taxien was zagen we ons hotel al.

Het uitstappen en het vliegveld verlaten ging ook weer erg snel. Op internet hadden we al uitgezocht welke bus we moesten hebben en welke kaartjes we konden komen. Het liep een klein beetje anders, maar dankzij de hulp van een vriendelijke buschaiffeur kwam dat toch helemaal goed. Met zijn bus konden we overstappen op the Deuce. Dat is een bus die langs de gehele strip rijdt. Het was ontzettend druk in de bus en op de weg, dus het duurde erg lang voordat we bij het hotel waren. We waren al 24 uur op... De haltes hebben de namen van de belangrijkste hotels, dus dat is lekker makkelijk. Onze halte: Stratosphere Tower!

We liepen het hotel in en zagen overal gokautomaten staan. Ja ja, we zijn nu écht in Vegas! We checkten in en een super vriendelijke man hielp ons met het naar boven brengen van de koffers. We kregen een kamer op de 11de verdieping, maar helaas aan de achterkant vanhet hotel. Dus het uitzicht stelt weinig voor. Geen paniek, we gaan nog naar de top van de Stratosphere Tower om van het uitzicht te genieten! In de kamer wat spullen uitgepakt. Maar toen ik in bed lag was ik direct in een diepe slaap gevallen.